Z pragnieniem w centrum

Tridandiswami Śri Śrimad Bhaktivedanta Narayana Goswami Maharadża

Rozmowy z ISKCON GBC na temat książki Śrila Viśwanatha Cakrawarti Thakura, Raga-vartma-Candrika [Część 7]

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura w dalszym ciągu będzie wyjaśniać pięć aspektów raganuga-bhakti.

Abhista-bhava-mayi: Jakiekolwiek praktyki wykonujemy w czasie naszego sadhana (praktyki wykonywane dla osiągnięcia celu) będą one takie same w czasie sadhya (gdy osiągniemy cel życia, etap siddhi, doskonałości). Sadhaka pamiętają Krysznę, Govindę, zarówno, w czasie sadhana, jak i również w siddha-sarira (w duchowej postaci jako gopi-mandżari). Oba wspomnienia są takie same, lecz jedno jest niedojrzałe, a pozostałe będą dojrzałe. Przedmiot nastroju nigdy się nie zmieni, podobnie jak kirtana nigdy nie będzie zmieniony, czy to na etapie sadhana czy siddha. Zdolności wchłaniania jakie mają sadhaka odnośnie ich konstytucyjnych nastrojów nazywane są abhista-bhava-mayi.

Oni myślą o sobie jako o kisori-gopi (nastoletnich gopi), zaangażowanymi w służbę dla Radhiki. W swojej medytacji, widzą siebie jako panny pasterki robiące piękne girlandy, które następnie przekazują Rupa Mandżari. Z kolei Rupa Mandżari daje te girlandy Lalicie i Viśakhi, a one potem zakładają je na szyję Radhy i Kryszny. Ten rodzaj medytacji nazywa się asta-kaliya-seva lub asta-yami-seva. [* Patrz przypis końcowy 2] Z takimi myślami sadhaka mogą wypowiadać modlitwy Śrila Raghunatha dasa w Vilapa Kusumanjali, a wówczas w ich siddha-seva będą rzeczywiście zaangażowani w taki rodzaj seva. Więc tu nie ma zmian. To jest tylko kwestia fazy niedojrzałej lub dojrzałej. To się nazywa abhista-bhava-mayi. Rozważmy teraz drugą zasadę abhista-bhava-sambandhi. Wszystko ma dwie przyczyny: upadhana-karana [główny, znaczący element sprawczy] i nimitta-karana. Znasz znaczenie tych dwóch słów?

Dhanurdhara Swami: Przyczyna materialna...

Śripad Tamal Krsna Goswami: I przyczyna sprawcza. Przyczyna materialna i przyczyna sprawcza.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Jakie jest znaczenie sprawcza?

Dhanurdhara Swami: Sprawca i …

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Urzyjmy przykładu glinianego naczynia. Ziemia, zarówno surowa jak i wypalona, jest upadhana, a człowiek jest nimitta.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Garncarz.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Możemy również posłużyć się przykładem nici, lub innego materiału. One są upadhana-karana.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Bezpośrednią przyczyną?

Śrila Narayana Goswami Maharadża: W sprawie kosmicznego stworzenia, Karanadakasaiyi-Wisznu jest nimitta-karana a Advaita Acarya jest upadhana-karana. Czy rozumiesz? * [Zobacz przypis 2].

Śripad Tamal Krsna Goswami: Niedawno uczyliśmy o tym na klasach z Brahma-Samhity.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Stworzenie świata materialnego ma dwie przyczyny - nimitta i upadhana - z tego upadhana jest ważniejsza. Składnikiem lub najważniejszą przyczyną (upadana) jest prakrti a znaczącą przyczyną (nimitta) jest Karanadakasayi-Wisznu.

Tutaj w Raga-vartma-candrika, Śrila Viśwanatha Cakrawarti Thakura mówi nam o upadhana-karana (głównej przyczynie) pragnienia. Jedną ze znaczących przyczyn jest śrawanam, słuchanie o Krysznie od naszego diksza- lub siksa-guru: o Krysznie, który jest pięknym młodzieńczo młody i który wygląda bardzo słodko, gdy trzyma flet przy swoich ustach, i który inspiruje gopi-prema. Guru powie nam również o tych szczególnych gopi, a mianowicie o Rupa Mandżari i wszystkich innych mandżari Śrimati Radhiki, które są asraya (siedzibą) tej gopi-prema, do której dążymy. Powinniśmy o nich pamiętać i mówić o wszystkich ich czynnościach, tak samo jak powinniśmy odwiedzić wszystkie miejsca ich rozrywek.

Burijana dasa: Lila-sthana.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Powinniśmy iść do lila-sthana, miejsca ich rozrywek, takich jak Radha-Kunda, Syama-kunda, Giriraja Govardhana, Wrindawan i Vamsivata. Taka służba oddania jest upadhana-karana, są to najważniejsze praktyki, które szybko doprowadzą nas do naszego celu.

Śripad Tamal Krsna Goswami: A nimitta?

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Miałem właśnie powiedzieć; niektóre praktyki są nimitta-karana, tak jak nakładanie tilaka, noszenie …

Śripad Tamal Krsna Goswami: Kanti-mala.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Noszenie kanti-mala, przyjmowanie sannjasy i noszenie szafranowych tkanin. Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura stopniowo nam ten temat wyjaśnienia. Niektóre praktyki są upakarak. Czy znasz znaczenie upakarak?

Burijana dasa: Podstawowe. Czy "podstwowe" jest właściwym tłumaczeniem dla tego słowa? Podstawowe oznacza "całkowicie niezbędne".

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Upakarak oznacza, że jeśli zaangażujesz się w te praktyki to twoja bhakti będzie postępować, możesz zyskać, a jeśli się nie zaangażujesz, to będziesz przegranym. Takie praktyki to czytanie Śrimad Bhagavatam i podobnej literatury Vaisnava. [Upakarak oznacza "korzystne", a zatem dotyczy zarówno praktyk upadhana-karana jak i nimitta-karana.] Gurupadasraya (przyjęcie schronienia bona fide guru), mantra-japa (śpiewanie mantr), dhjana (medytacja), słuchanie i pamiętanie - praktyki te są bhava-sambandhi upadhana-karana. Praktyki te są niezbędne i we wszystkich takich praktykach niezbędne jest trzymanie w centrum korzenia bhavy względem którego mamy pragnienie - dasya, sakhya, vatsalya lub madhurya. W sadhana (na etapie praktyki), ta bhava (abhista-bhava) jest niedojrzała, ale na etapie siddha (etap doskonałości) jest już ona dojrzała.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Nadal jednak, idea upadhana i nimitta nie jest jeszcze jasna.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Po pierwsze jest bhava-mayi, rzeczywiste pragnienie tego nastroju: mandżari-bhava. Następnie jest bhava-sambandhi, która jest upadhana-karana - podejmowanie takich zasadniczych działań, które szybko doprowadzą nas do tego nastroju. Bez gurupadasraya, nie można osiągnąć tego pragnienia. Słuchanie od Śri Guru i służenie mu są niezbędnymi praktykami, i dlatego nazywane są upadhana-karana bhava-sambandhi.

Należy pamiętać gopala-mantra, kama-gayatri i mantrę Śri Caitanyi Mahaprabhu, gdyż wszystkie są bhava-sambandhi. Czy kiedy pamiętamy klim gauraya svaha to wypowiadamy tylko słowa? W naszych sercach powinno pojawić się, że Caitanya Mahaprabhu jest samym Kryszną, i że Jego życzliwość jest bezpodstawna. On zawsze jest w nastroju aby dać krsna-prema poprzez Jego mantrę, klim gauraya svaha. Temu Gaurandze, w celu osiągnięcia służby dla Niego, oferujemy się poprzez słowo svaha. Dlatego też zaleca się intonować wszystkich mantry gayatri, dane nam przez guru - trzy razy każdego dnia. Jest to również upadhana-karana. Musimy to robić.

nijabhista krsna-prestha pacheta' lagiya
nirantara seva kare antarmana hana

"W rzeczywistości mieszkańcy Vrndavany są bardzo drodzy Krysznie. Jeśli ktoś chce pełnić spontaniczną miłosną służbę, musi podążać za mieszkańcami Vrindavany i bezustannie wykonywać służbę oddania w swoim umyśle. (Śri Caitanya-caritamrita, Madhya-lila 22.159)

Zgodnie z wewnętrznym pragnieniem podążając za ukochanymi towarzyszami Kryszny, sadhaka zawsze intonuje maha-mantrę. To jest upadhana-karana - nie tylko śpiew, ale pamiętanie o cechach krsna-nama. Jakich cechach? Cechach Rama [w rozumieniu Radha-Ramana] w "Hare Rama, Hare Rama, Rama Rama, Hare Hare". W "Hare Kryszna", "Hare" to Śrimati Radhika. Harati kunje itik hare krsnam harati. Oznacza to, że Kryszna jest atrakcyjny dla wszystkich, ale Śrimati Radhika przyciąga Krysznę i urzeka go w nikunja. Dlatego jest Madana-mohana Mohini, czarodziejką czarownika Kupidyna. Rozmyślając w ten sposób, śpiewamy harinama.

Hare Kryszna maha-mantry to siddha-mantra, a zatem wraz z jej intonowaniem nie muszą być wykonywane anusthana (ceremonie) i purascarana (wstępne oczyszczające procedury). Śpiewanie mantry w ten sposób jest praktyką bhava-sambandhi (to praktyka, która szybko daje jej wykonawcy upragniony cel), a więc takie śpiewanie to upadhana-karana (podstawowe praktyki). Czynności nimitta-karana nie są bhava-sambandhi.

Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura wyjaśnia asta-dasaksya (osiemnaście sylab) mantrę, i dasaksya (dziesięcio sylabową) mantrę, jaką Caitanya Mahaprabhu otrzymał od swego Gurudeva. Wraz z klim krsnaya govindaya, mantra jest asta-dasaksya, a tylko z gopijana vallabhaya svaha jest to mantra dasaksya.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Czy mógłbyś proszę, jeszcze wyjaśnić ostatnią rzecz którą właśnie powiedziałeś?

Burijana dasa: Mantrę, którą Mahaprabhu otrzymał? 

Śripad Tamal Krsna Goswami: Co oznacza dasaksya?

Śrimad Bhaktivedanta Narayana Maharaja: Gopijana-vallabhaya svaha to mantra dasakshya.

Śripad Madhava Maharaja: Mantra dziesięciosylabowa.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Bez Klim.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Co to ​​za mantra?

Śrimad Bhaktivedanta Narayana Maharaja: Twój Guru dał ci to, i ja również to daję: gopijana-vallabhaya svaha.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Ale nie klim.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Klim nie jest wliczany w dziesięć sylab, jest oddzielne. To jest bija-mantra, bija sama w sobie jest mantrą, i w połączeniu z innymi sylabami.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Co się stało z krsnaya govindaya?

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Wraz z tymi dwoma słowami i klim, mantra staje się osiemnastosylabowa.

Niektóre osoby mówią, że są dwadzieścia cztery sylaby w kama-gayatri, a inni mówią, że jest ich dwadzieścia sześć, ale kiedy Radhika dała poprawną informację we svapna (śnie) …

Burijana dasa: We śnie Wiśwanatha Cakravarti…

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Wtedy wiedział…

Śripad Tamal Krsna Goswami: Dwadzieścia cztery i pół sylaby. On wiedział, co było tą pół sylabą.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Zarówno te mantry są bhava-sambandhi, jak i słuchanie oraz mówienie o Krysznie i Jego bliskich jest również bhava-sambandhi.

Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura mówi, że w raganuga istnieją dwie podstawowe czynności - smarana (pamiętanie) i kirtana (intonowanie). W związku z tym która z nich jest lepsza, kirtana czy smarana?

Śripad Tamal Krsna Goswami: Smarana.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Mówisz, że smarana jest lepszą?

Burijana dasa: Brhat-Bhagavatamrta wyraźnie mówi, że kirtana jest lepszą.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Śrila Sanatana Goswami wyjaśnia, że smarana wydaje się być lepsze, ale dla Kali-yugi zostało powiedziane "Hare nama, hare nama, hare nama eva kevalam." Śri Caitanya Mahaprabhu przybył tylko dla kirtana, i ci którzy angażują się w kirtana-yajna (harinama sankirtana) nazywani są sumedhasah.

krsna-varnam tvisakrsnam
sangopangastra-parsadam
yajnaih sankirtana-prayair
yajanti hi su-medhasah

"W wieku Kali, inteligentne osoby wykonując zbiorowe intonowanie wielbią w ten sposób inkarnację Boga, która nieustannie śpiewa imiona Kryszny. Pomimo, że jego cera nie jest czarnawa, jest On samym Kryszną. Towarzyszą mu jego towarzysze, słudzy, broni i poufni towarzysze." (Śrimad-Bhagavatam, 11.5.32)

W tej śloce, słowo sumedhasa oznacza bardzo ....

Śripad Madhava Maharaja: Inteligentne.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Tutaj, Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura mówi, że to, co Caitanya Mahaprabhu zdecydowała, było faktem. Dlatego smarana nie jest lepsze, ale raczej jest w anugatya z kirtana (następuje po kirtana).

Śrila Sanatana Goswami wyjaśnia w swojej Brhat-Bhagavatamrta dlaczego tak jest, ale babaji sahajiya nie podążają za jego myślą. Przede wszystkim napisał On, że smarana powinny być wykonywane pod nadzorem sankirtana. Jeśli będzimy głośno śpiewać sankirtana, czy gdy jest jakiś hałas to koncentracja osoby zaangażowanej w pamiętanie rozrywek Kryszny będzie przerwana. Jeśli ta osoba jest czysta, to nawet jeśli głośno będziemy śpiewać kirtana, to nie przeszkodzimy w jej cichej medytacji.

Z drugiej strony, nawet jeśli umysł takiej osoby jest bardzo chancal …

Dhanurdhara Swami: Chwiejny.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Nawet jeśli jego umysł jest chwiejny, to jeżeli wykonuje on głośno kirtana, wszystkie jego zmysły będą związane i będą milczały. Dlatego śpiewanie i pamiętanie razem są bhava-sambandhi. Śrila Wiśwanatha Czakrawarti Thakura odsyła nas do książki Śrila Rupa Goswamiego Śri Ujjvala-Nilamani, która omawia rsis, którzy wykonali tapasya. Czy rozumiesz znaczenie tapasya?

Śripad Tamal Krsna Goswami Maharaja i Dhanurdhara Maharaja: Wyrzeczenia.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Powinniśmy unikać myślenia, że w tym znaczeniu "wyrzeczenia" oznaczają otaczanie się ogniem w lecie, branie kąpieli w bardzo, bardzo zimnej wodzie w zimie, nie jedzenie, przyjmowanie śłubu milczenia czy akceptowanie innych takich trudności dla ciała. Tutaj "wyrzeczenia" odnoszą się do aradhana, wielbienia. Sześćdziesiąt tysięcy rsis wykonywało aradhana poprzez umysł, i przez łaskę Pana Ramacandry, wszyscy oni zostali gopi.

Tak więc wszystkie te praktyki są bhava-sambandhi.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Kiedy wspomniałeś wcześniej, że kirtana jest lepsze od smaranam, to czy takie kirtana oznacza japę (łagodne intonowanie na koralach), czy raczej oznacza to, wspólne intonowanie wielu osób robiących wspólnie kirtana?

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Które z nich nie jest ważne. Ważne jest to, aby mieć pragnienie, bycie w anugatya (pod kierunkiem) rasika Vaisnava, pamiętanie o rozrywkach Kryszny podczas intonowania, i bycie we Wrindawan ciałem lub poprzez umysł. Ten typ kirtana jest najlepszy. Jeśli nasz Guruji wykonuje kirtana i braliśmy w tym udział, nasze kirtana nie będzie takie samo jak jego, bo my nie jesteśmy mu równi. On pamięta o rozrywkach Kryszny i płacze, ale my tego nie robimy. My tylko śpiewamy razem z nim, nasze śpiewanie nie jest takie samo. Śpiewanie może być dwojakiego rodzaju: vyakti-gata, albo samasti-gata.

Dhanurdhara Swami: Indywidualne i zbiorowe.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Tak, indywidualne i zbiorowe. Śrila Raghunatha dasa Goswami sam wykonywał kirtana "indywidualnie", ale kiedy intonował z grupą kirtanową Caitanyi Mahaprabhu, to śpiewanie jego nie było indywidualne. Kiedy Caitanya Mahaprabhu rozmawiał z Raya Ramananda, ich dyskusja była "indywidualna".

Praktyki nimitta-karana obejmują vratas (śluby, obrzędy religijne), takie jak Ekadasi vrata i Janmastami vrata i jakiekolwiek wykonywane dla Kryszny wyrzeczenia - mające jednocześnie, to pragnienie.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Ale dlaczego to porównanie upadhana z nimitta? Dlaczego on użył tych dwóch słów - upadhana i nimitta - aby wyjaśńić różnicę między tymi dwoma grupami?

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Praktyki upadhana-karana muszą być wykonywane. Jeśli w jakimś czasie nie wykonujemy praktyk nimitta-karana, to jest to szkodliwe, ale nie jest to tak szkodliwe, jak odrzucenie praktyk upadhana-karana.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Urzyłeś przykładu, w którym upadhana jest gliną a nimitta może być garncarzem.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Bez garncarza i bez ziemi, nic nie można zrobić, ale ziemia jest szczególnie ważna i dlatego upadhana jest ważniejsze. Słuchanie rozrywek Kryszny i służba dla Gurudeva są upadhana-karana, a te inne praktyki, są drugorzędne.

Burijana dasa: Właściwym tłumaczeniem jest "pierwszorzędne i drugorzędne". Drugorzędne lub drugoplanowe. Nimitta oznacza "wsparcie", a upadhana oznacza "podstawę" albo "coś podstawowego".

Śripad Tamal Krsna Goswami: To oznacza tutaj, ale przy opisie stworzenia, te dwa słowa nie są używane.

Dhanurdhara Swami: Pomimo to, to jest to samo.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: To nie jest takie samo, ale jest podobne.

Dhanurdhara Swami: Jeden z nich jest składnikiem. Bez składnika nie możesz sprawić niczego, stąd jest bardziej istotny.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Jeśli ktoś mówi, że nie powinniśmy obserwować Ekadasi - jak Hit Hari-Vamsa - to nie jest to prawdą.

Śripad Tamal Krsna Goswami: Co masz na myśli?

Śrimad Bhaktivedanta Narayana Maharaja: Musimy przestrzegać Ekadasi i Janmastami, mimo że są one nimitta-karana, i nawet jeśli nie są one tak ważne, jak praktyki, które szybko wywołują wewnętrzne zaangażowanie. Ekadasi, Janmastami i podobne obrzędy, takie jak umieszczenie znaków tilaka na ciele, są korzystne dla pamiętania głównego celu. Wspierają one praktyki bhava-sambandhi, co z kolei prowadzi do abhista-bhava-mayi.

Śripad Tamal Kryszna Goswami: Czy możesz powtórzyć to jeszcze raz proszę?

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Pierwsza jest abhista-bhava-mayi, a następnie bhava-sambandhi. Praktyki bhava-sambandhi są wyższe od tych nimitta-karana. Praktyki bhava-sambandhi są mula-karana, główną przyczyną rozwoju abhista-bhava-mayi, a ekadasi, Janmastami itp. są drugorzędne.

Dhanurdhara Swami: Czy jeśli te drugorzędne praktyki nie występują, to czy wciąż główna przyczyna jest wystarczająca?

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Przypuśćmy, że ktoś daje nacisk na Ekadasi, Janmastami i Rama-Nawami, ale ta osoba nie słucha harikatha, nie intonuje, i nie pamięta, wówczas znaczenie tego Ekadasi jest dla niego drugorzędne.

Co jest złego w zaniedbywaniu Ekadasi?

Dla kogoś, kto ma pragnienie, i jest zaangażowany w bhava-mayi lub bhava-sambandha, bycie nieświadomym tego dnia (ekadasi), nie przyniesie mu szkody. Vamsidasa Babaji Maharaja jest tego przykładem. On obserwował Ekadasi przez trzy lub cztery dni, na Astami (ósmego dnia księżyca) i Navami (dziewiątego dnia księżyca). Potem, kiedy przychodziło Ekadasi (jedenastego dnia księżyca), to on nie zdawałem sobie sprawy z tego dnia. Podobnie, Śrila Raghunatha dasa Goswami będzie przez wiele dni wewnętrznie zaabsorbowany pamiętając swoją służbę w rozrywkach Radhy i Kryszny, a Ekadasi w tym czasie przeminie. Ponieważ tych dwóch maha-bhagavatów wykonywali raganuga-bhajana, to nie było nic złego w ich brakujących ekadasi. Jeśli jednak ktoś opuści Ekadasi w momencie kiedy jest świadomym na zewnątrz, byłoby to bardzo szkodliwe dla jego bhakti.

Śripad Tamal Kryszna Goswami: Jaka jest różnica między bhava-mayi i bhava-sambandhi? Jaka jest różnica?

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Powiedziałem wam to wszystko.

Śripad Tamal Kryszna Goswami: Wiem, ale pogubiłem się kiedy zacząłeś omawiać różnicę pomiędzy upadhana i nimitta i to jak się odnoszą do siebie.

Śrila Narayana Goswami Maharadża: Najpierw wyjaśniłem abhista-bhava-mayi, które mogą być w stadium niedojrzałym lub dojrzałych. Na etapie sadhana jest wchłanianie, tego że "Jesteśmy gopi," a na etapie siddha rzeczywiście staniemy się gopi. W obu przypadkach jest to abhista-bhava-mayi. Dalej jest bhava-sambandhi upadhana-karana. Są to działania, które musimy wykonywać, tak jak słuchanie i pamiętanie. Praktyki te nie mogą być zaniedbywane z jakiegokolwiek powodu. Odnośnie praktyk nimitta-karana, to jeśli w pewnych okolicznościach nie możemy ich przestrzegać, to to nie jest szkodliwe, dlatego są one uważane za drugorzędne.

Vamsidasa Babaji Maharaja i Śrila Raghunatha dasa Goswami przez tak wiele dni byli w pełni pogrążeni w Kryszna-lila, a Ekadasi przychodziło i odchodziło podczas tego czasu ich zaangażowania. Dla nich nie było to nic złego. Z drugiej strony, jeśli zdarzają się sytuacje, w których nie podążamy, to jest to dla nas szkodliwe. Dlatego nimitta-karana nazywa się "drugorzędnymi".

[Ciąg dalszy nastąpi …]

[* Przypis końcowy 1: Wieczne rozrywki Pana Kryszny (nitya-lila) we Wrindawan nazywane są asta-kaliya-lila. Dwadzieścia cztery godziny z dnia Śri Śri Radhy i Kryszny jest podzielone na osiem części, poczynając od niśanta-lila (rozrywki przed świtem), pratah-lila (rozrywki poranne), purvahna-lila (rozrywki przedpołudniowe), madhyana-lila (rozrywkach w południe) aparahna-lila (rozrywki po południu), Sayama-lila (rozrywki o zmierzchu), pradosa-lila (rozrywki wieczorne) i ratri-lila (rozrywki nocne). Z wykładu Śrila Narayana Maharaja w Nawadwip, Indie: 17 marca 2005)]

Przypis końcowy 2: "Pan Wisznu jest przyczyną sprawczą (nimitta) materialnego świata, a Narayana w formie Sri Advaita jest przyczyną materialną (upadana)." (Śri Caitanya-czaritamrita Adi-lila 6.16)

"Podobnie jak pierwszą przyczyną glinianego garnka jest garncarza, tak twórcą świata materialnego jest pierwsze wcielenie Purusza (Karanadakasayi-Wisznu)." (Śri Caitanya-czaritamrita Adi-lila 5.63)

"Advaita Acarya jest wcieleniem Maha-Wisznu, którego główną funkcją jest stworzenie kosmicznego świata poprzez działanie maji." (Śri Caitanya-czaritamrita Adi-lila 6.4)

"Pomaga On (Advaita Acarya) w rozrywkach Purusza, dzięki którego materialnej energii i woli tworzy niezliczone wszechświaty." (Śri Caitanya-czaritamrita Adi-lila 6.11)]